Type and press Enter.

Persoonlijke blog: Het avontuur begint!

Vandaag is DE dag. De dag waarop ik al zoveel jaren gewacht heb. De dag waarop ik de grote reis ga maken waarvan ik al zo lang droom.

Ondanks dat ik hier al zo lang op wacht en deze dag voor mij niet snel genoeg kon komen, zijn de afgelopen maanden voorbij gevlogen. Maanden waarin ik mijn studie heb afgerond en zo veel mogelijk heb gewerkt om geld bij elkaar te sparen. Maanden waarin de reis steeds meer vorm kreeg en het idee dat het echt ging gebeuren steeds realistischer werd. Waar ik een paar jaar geleden alleen dacht aan hoe enorm gaaf zo´n wereldreis zou zijn, ben ik er de afgelopen tijd ook steeds meer bij stil gaan staan wat ik in Nederland achterlaat. Ik heb zo veel lieve familie en vrienden om me heen die er altijd zijn, waar ik steun aan heb en waar ik mee kan lachen. Toen ik een paar uur geleden op Schiphol stond en afscheid nam van mijn familie en vrienden, realiseerde ik me dat des te meer. Zo veel lieve mensen die de moeite namen om mee te gaan naar het vliegveld en huilden omdat ze mij gaan missen. Hoewel ik zelf ook een hoop tranen heb gelaten daar bij de vertrekhal, voelde ik me hierdoor ontzettend geliefd. Geliefd door mijn ouders, opa en oma, broer en zusje en lieve vriendinnen. Maar ook geliefd door alle mensen die aanwezig waren bij het onwijs gezellige afscheidsfeestje afgelopen zaterdag. En geliefd door al die mensen die berichtjes en kaartjes hebben gestuurd om ons veel plezier en succes te wensen. Het is ontzettend fijn om al deze mensen om me heen te hebben en ik prijs mezelf hier echt gelukkig mee.

Hoewel het afscheid erg moeilijk was en ik iedereen ontzettend veel ga missen, zijn er ook een hoop dingen in Nederland die ik niet ga missen. Zoals de kou bijvoorbeeld. Of het feit dat iedereen altijd gehaast is. Dat er wordt gehamerd op structuur en regelmaat. Dat constant alles maar moet. Dat mensen de kleine en mooie dingen niet altijd meer kunnen waarderen. Dat iedereen vooral met zichzelf bezig is en niet meer aan de ander denkt. Dat velen alleen maar lijken te leven om te werken in plaats van werken om te leven. Dat mensen steeds maar egoïstischer lijken te worden. Ja… en toch nogmaals de kou, die ga ik ook echt niet missen 😉. Zoals papa en mama altijd al hebben gezegd: ‘Denise is in het verkeerde land geboren.’ Wat misschien ook wel een beetje klopt. Want ja, we hebben het inderdaad heel goed in Nederland, maar het gehaaste en drukke leven past niet bij mij. En ik kijk ernaar uit om te ervaren hoe dit in andere landen en culturen is.

Zelfs nu ik in het vliegtuig zit en dit aan het typen ben, voelt het nog altijd niet helemaal realistisch dat we nu écht gaan. Dat we nu écht voor lange tijd weg zijn. Zoals Stan het vandaag zei: ‘Het voelt meer alsof we op vakantie gaan en over 3 weken weer terugkomen´. Dat is nu voor mij ook hoe het voelt. Maar ik denk dat het besef dat we voorlopig nog niet naar huis gaan vanzelf wel komt. Want wat heb ik ontzettend veel zin in deze reis! Ik kijk er zo naar uit om andere culturen te ontdekken en nieuwe mensen te ontmoeten. Om op zoek te gaan naar prachtige natuur en onontdekte plekken. Om tot rust te komen op paradijselijke stranden en zon op- en ondergang te bewonderen. Om het leven van drukke en dynamische steden in me op te nemen. Om nieuwe gerechten en smaken te proberen. Om back to basic te gaan en enkel te leven van wat er in mijn rugzak zit. En ja, naar de tropische temperaturen kijk ik stiekem ook heel erg uit. Maar het meeste kijk ik misschien nog wel uit naar het feit dat niks moet. Dat ik elke dag wakker kan worden en ter plekke kan bedenken wat ik wil gaan doen. Dat ik niet gebonden zit aan tijd of aan bepaalde data. Dat als ik ergens langer wil blijven, dat dat gewoon kan. Dat ik volledige vrijheid heb.  

Goed, ik zit inmiddels in het vliegtuig van Abu Dhabi naar Jakarta, wat betekent dat het avontuur echt gaat beginnen! Op 11 oktober komen we 22:40 lokale tijd aan in Jakarta. Voor de eerste nacht hebben we een hotelletje geboekt in het centrum van stad, waar we even bij kunnen komen van de jetlag. We hebben dan kort de tijd om in Jakarta wat rond te kijken. Op 13 oktober vliegen we om 23:25 namelijk naar Sorong, een kleine stad in West-Papoea. Vanuit daar staat ons een lange boottocht te wachten naar de Raja Ampat-eilanden, een afgelegen en vrij onontdekte eilandengroep in West-Papoea in Indonesië. Eilanden met maagdelijk witte stranden, een turkooizen zee, verstopte baaitjes, een groen regenwoud en een rijke onderwaterwereld. Met een beetje geluk zie je hier met  duiken op één dag reuzenmanta’s, schilpadden, haaien, dolfijnen, zeekoeien en het bijzondere pygmeezeepaardje. Op sommige plekken op de eilanden wonen zelfs nog geïsoleerde stammen! Het is absoluut niet gemakkelijk om op Raja Ampat te komen, maar voor ons is dit een once in a lifetime ervaring die we niet willen missen! Google deze eilandengroep maar eens, dan word je gegarandeerd jaloers.

Op dit moment heeft de Indonesische overheid bezoeken van buitenlanders aan Papoea en West-Papoea in verband met demonstraties tijdelijk verboden. Gelukkig mogen de Raja Ampat-eilanden wel bezocht worden. Wel betekent dit dat we in Sorong wat voorzichtiger moeten zijn en de demonstraties natuurlijk niet op moeten zoeken. Maar wees gerust lieve familie en vrienden, we zullen goed op onszelf en elkaar passen! Dit is alles wat er voorlopig op de planning staat. Voor nu mogen we de laatste 5 uren van de vlucht naar Jakarta uitzitten en dan kan de reis echt beginnen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *