Persoonlijke blog: je hart volgen

De afgelopen dagen in Hanoi heb ik rustig de tijd genomen om na te denken over wat ik wil en over hoe ik mijn reis wil vervolgen. Ga ik even naar huis om bij te komen, de feestdagen met mijn familie door te brengen en pak ik daarna de draad weer op? Of blijf ik alleen in Azië en maak ik mijn reis meteen alleen af? Absoluut geen makkelijke keuze en ik had dan ook even de tijd nodig om deze beslissing te maken.

Om eerlijk te zijn was het erg fijn om een paar dagen op mezelf te zijn. Voor mij is dat toch echt de beste manier om alles rustig te kunnen overdenken. Voor degenen die denken dat ik een paar dagen alleen in mijn hotelkamer weg heb zitten kwijnen; dat is echt niet zo. Op m’n gemakje heb ik door de stad rondgelopen en zo nu en dan ergens wat gegeten of gedronken. Gek genoeg kon ik er echt van genieten om dat in m’n uppie te doen. Ik nam mijn laptop en leesboek overal mee naar toe, ging lekker op een terrasje in de zon zitten en nam de tijd om wat te lezen, aan m’n website te werken of gewoon rustig na te denken. Ook heb ik flink wat kilometers hardgelopen rond Hoan Kiem Lake. Dat blijft voor mij toch de beste manier om alles in m’n hoofd op een rijtje te kunnen zetten en dingen los te kunnen laten. Om echt helemaal te ontspannen, heb ik mezelf op een heerlijke Vietnamese massage getrakteerd. Hoewel ik me op sommige momenten ook echt enorm klote heb gevoeld en boos en verdrietig was, voelde ik me over het algemeen rustig en sterk. De steun van alle lieve familie en vrienden om mij heen heeft hierbij enorm geholpen. Het deed me heel goed om regelmatig te bellen met de mensen die dicht bij me staan en om zoveel lieve en hartverwarmende berichtjes van iedereen te krijgen. Dat heeft me heel veel kracht gegeven! Een heel groot bedankje dus aan iedereen die aan me heeft gedacht en me een hart onder de riem heeft gestoken. En een extra dikke kus voor de meest lieve en zorgzame ouders die ik me maar kan wensen!

Tijdens mijn tweede dag in Hanoi voelde ik dat ik de beslissing om naar huis te gaan of hier te blijven eigenlijk al had gemaakt. Heel gek eigenlijk, want normaal maak ik beslissingen echt met m’n hoofd en vind ik het lastig om bij een keuze mijn gevoel te laten spreken. En nu – zonder de voor- of nadelen verder af te wegen – voel ik in mijn hart wat de juiste keuze is. Een keuze die ik eigenlijk niet eens snap. In theorie klinkt het namelijk heel aantrekkelijk om lekker naar huis te gaan, mijn lieve familie en vrienden weer in mijn armen te sluiten en samen met hen de feestdagen door te brengen. Veel aantrekkelijker dan alleen naar een land te gaan dat ik niet ken en waar ik ook helemaal niemand ken, terwijl ik me met momenten nog heel verdrietig voel. En toch voel ik in mijn hart dat ik nu mijn reis verder af wil maken, ook al moet ik dat alleen doen. Een echte reden voor mijn besluit kan ik niet geven, ik kan alleen mijn gevoel laten spreken.

Een moeilijke beslissing is het wel. Want ik weet dat ik het enorm fijn zou vinden om nu thuis te zijn en andersom weet ik ook dat mijn familie en vrienden het heel fijn zouden vinden als ik nu thuis was. Daarnaast vind ik het enorm spannend om ineens alleen verder te reizen. Het voelt bijna alsof ik weer voor de eerste keer naar de middelbare school ga, maar dan ook nog eens in een vreemd land. Ik ben dus heel zenuwachtig, maar ik voel me goed en sterk en weet dat ik het aankan. Dit is mijn droom, de reis van mijn leven, en ik ben er klaar voor om daar 100% van te gaan genieten!