Ik had me geen betere start van 2020 en van mijn reis door Cambodja kunnen wensen! Hoewel ik echt een ontzettend gezellig nieuwjaarsfeestje heb gehad in het bruisende centrum van Siem Reap, keek ik vooral uit naar donderdag 2 januari, de dag dat mama in Azië aan zou komen. Die dag lijkt alles lang te duren. Gelukkig komt mama om 12:30 in Siem Reap aan en zit ik dus al aan het einde van de ochtend als een opgetogen kind in de tuktuk naar het vliegveld. Het lijkt een eeuwigheid te duren tot het vliegtuig is geland, maar als mama dan ein-de-lijk door de aankomsthal naar buiten komt, we naar elkaar toe rennen en ons in elkaars armen storten, is alles weer helemaal goed. Het is net een zoetsappige aflevering van ‘All You Need Is Love’, maar het is zo fijn om elkaar weer te zien en vast te houden! Voor mij een heerlijk en heel mooi moment. Na aankomst in het hotel gaan we samen lunchen en kunnen we bijkletsen over alles wat er de afgelopen 3 maanden gebeurd is. Voor mama is het de eerste keer in Azië en het is bijzonder dat ik haar kennis kan laten maken met Azië, haar Siem Reap kan laten zien en de lekkerste gerechten van de Cambodjaanse keuken kan laten proeven. De eerste avond introduceer ik ook de fantastische Aziatische massages en de typische Aziatische ‘hotpot-barbecue’. We beginnen onze reis samen dus meteen goed!
De volgende ochtend staan we al om 4:00 op (applausje voor mama en haar jetlag), omdat we graag de tempels van Angkor Wat tijdens zonsopgang willen zien. Het zijn de bekendste tempels ter wereld en met 2 miljoen bezoekers per jaar is het – zelfs op dit tijdstip – ongelofelijk druk. Gelukkig hebben we ons goed ingelezen en kunnen we de ergste drukte vermijden. Bij de Banteay Kdei tempel gaan we zelfs als eerste bezoekers naar binnen en zijn we helemaal alleen! We zijn het erover eens dat dit het hoogtepunt van de dag is. Het is heel bijzonder om alleen tussen de prachtige ruïnes van een eeuwenoude tempel te staan en de vredige sfeer die er heerst te ervaren. Na zo’n 6 uur tempels verkennen hebben we het allebei wel gezien en rusten we wat uit in het hotel. De rest van de middag en avond besteden we aan nog meer lekker eten, shoppen op de Nightmarket, cocktails drinken en nóg veel meer bijkletsen. Hoewel mama en ik beide geen ster zijn in onderhandelen, gaan we uiteindelijk toch met een volle tas souvenirs naar huis.
De volgende dag gaan we met de bus naar Mondulkiri, een provincie in het oosten van Cambodja. Hoewel we eigenlijk de hele dag in de bus zitten, is ook dit voor mama een hele ervaring. Ik ben inmiddels gewend aan het chaotische Aziatische verkeer en de buschauffeurs die als complete gekken rijden, maar mama kijkt haar ogen uit. Aan het einde van de middag komen we aan in Mondulkiri. Het contrast met Siemp Reap had niet groter kunnen zijn en ik ben dolenthousiast als ik de prachtige natuur zie waardoor we worden omgeven. We slapen in een onwijs leuke bungalow, vanaf waar we uitzicht hebben op de groene heuvels van Mondulkiri. We komen op het perfecte tijdstip van de dag aan, want – met een vers fruitsapje in onze hand – kunnen we vanaf het terras van onze accommodatie de zon nog mooi achter de glooiende heuvels zien zakken. We zijn naar Mondulkiri gekomen voor het Mondulkiri project; een organisatie die olifanten uit gevangenschap redt en in een olifantenreservaat in de jungle onderbrengt. We gaan deze olifanten ontmoeten, blijven daarna in de jungle slapen en maken de dag erop een trek van 18 kilometer door de jungle. Na een smaakvol, typisch Cambodjaans avondmaal duiken we dan ook lekker ons bed in, zodat we de volgende dag fris en fruitig zijn voor deze 2 bijzondere dagen!
Na het ontbijt met uitzicht op het prachtige landschap van Mondulkiri, vertrekken we de volgende dag richting de jungle. Ik sta letterlijk te springen bij de gedachte dat we vandaag olifanten gaan zien! Met een jeep rijden we eerst naar de Jungle Lodge; de plek waar we nog wat uitleg krijgen over het project én waar we vannacht blijven slapen. Daarna lopen we de jungle in om de olifanten te ontmoeten. Het eerste moment dat we de olifanten aan zien komen, we ze aan kunnen raken en bananen mogen voeren, is ontzettend bijzonder! Het is zo gaaf om zo dicht bij zo’n enorm dier te staan. In het begin is het nog even spannend, maar dat gevoel gaat – bij mij in ieder geval – al heel snel weg. ’s Ochtends ontmoeten we 3 olifanten en na de lunch gaan we naar de rivier om met ze te zwemmen en ze te wassen. Hier voelen we ons een stukje kwetsbaarder. In het water lijken de olifanten op de een of andere manier nog groter en hebben we niet de mogelijkheid om keihard weg te rennen als het nodig is. Toch doen we beiden een heldhaftige poging om de olifanten te wassen en nat te spetteren met water. Al met al is het een fantastische en onvergetelijke ervaring!
Mama en ik zijn – samen met nog een ander Frans stel – de enige die in de jungle blijven slapen en de volgende dag de hike gaan maken. Nadat we op één van de heuvels de zonsondergang hebben gezien, arriveert onze gids uit een lokale Bunong heuvelstam, die morgen met ons de hike gaat maken. Met behulp van een bamboestronk bereidt hij voor ons een heerlijke bamboesoep en gebakken vis met gember. Na het eten spelen we een kaartspelletje met het Franse stel, maar verder is er in de jungle niet gek veel te doen. We liggen uiteindelijk om 21:00 al in onze hangmat, waar we de nacht door gaan brengen. Ook dat is voor ons beiden een hele ervaring. Op wat rugpijn na heb ik eigenlijk prima geslapen, maar voor mama was de nacht een heel stuk onrustiger. Echter heeft ze het toch maar mooi gedaan! De volgende dag staan we al vroeg naast onze hangmat om aan de hike te beginnen; wij op stevige wandschoenen, onze gids op een paar aftandse slippertjes. De hike is ontzettend leuk en op sommige plekken wat uitdagend. Onderweg zien we prachtige natuur en bijzondere planten en bomen. Ook stoppen we bij 3 spectaculaire watervallen. Bij één van de watervallen bereidt onze gids een lunch voor ons. Hij neemt een stuk bamboe mee uit de jungle, hakt deze met zijn mest tot een bruikbaar kookgerei en haalt vervolgens nog wat bladeren uit de omgeving, om vervolgens boven een zelfgemaakt vuurtje het eten te bereiden. Resultaat is een heerlijk stuk varkensvlees, gekookt in een smaakvolle bouillon. Na de lunch hiken we verder naar het dorpje waar onze gids uit de Bunong heuvelstam woont en gaan vanaf daar weer terug naar de accommodatie. Eenmaal daar nemen we een welverdiend fruitsapje. Want wat ben ik super trots op mama dat ze dit heeft gedaan!
We blijven nog een nachtje in Mondulkiri slapen en pakken de dag erna bus richting het zuiden van Cambodja. We hebben een beetje een slechte start van de dag. Onze bus blijkt een half uur eerder te gaan dan verwacht, waardoor we niet meer kunnen ontbijten en uiteindelijk maar met nootjes en chocoladepinda´s onze maag moeten vullen. Zelf heb ik sowieso mijn dag niet helemaal, maar het is ook wel eens fijn om dit met iemand te kunnen delen en samen even te huilen. We zitten van 7:00 tot 19:30 in de bus en komen ’s avonds aan in Sihanoukville, wat heel terecht ook wel ‘Shitville’ wordt genoemd. Het is de meest lelijke en vervuilde stad die ik ooit heb gezien. Uit de grond schieten enorme casino’s en daartussen liggen grote stapels met afval en troep. De wegen zijn in feite zandpaden vol kuilen en modder en we zien tijdens onze wandeling door de stad meer hijskranen dan mensen. Gelukkig blijven we hier maar 1 nachtje slapen en pakken we ’s ochtends de eerste ferry naar het tropische eiland Koh Rong Samloem. In Shitville zit wél een ontzettend leuk restaurantje, waar we deze dag – met heerlijk eten en een paar cocktails – heel goed af kunnen sluiten.
De dag erna staan we al vroeg op het eiland Koh Rong Samloem, waar we de laatste dagen van mama’s reis nog even heerlijk kunnen relaxen. En ontspannen doen we zeker! We hebben een leuk huisje in de vorm van een ‘pipe’ op het strand geboekt. De eigenaar van de accommodatie is echt een schat van een man en doet heel erg z’n best om het ons naar ons zin te maken (geen zorgen pap, hij was overduidelijk homo). ’s Ochtends stappen we uit onze ‘pipe’ zo het strand op, ontbijten we met uitzicht op de zee en liggen daarna op het strand te zonnen of te lezen. Ook trakteren we onszelf nog op een heerlijke massage, ook mét uitzicht op zee! ’s Avonds eten we de verse visvangst van die dag en drinken we nog een cocktail of een wijntje. We hebben één sportieve wandeling naar de vuurtoren van het eiland gemaakt, maar verder was het vooral – met onze voetjes in het witte zand of dobberend in de heldere en warme zee – puur ontspannen! Het is echt genieten en voor mij ook fijn om nog lekker veel met mama over alles te kunnen praten. Tijdens een strandwandeling, in de zee of tijdens het eten; we kunnen blijven kletsen. Ik waardeer de tijd die we hier samen hebben heel erg. Toch voel ik ook dat het moment dat ze weer terug naar huis gaat nu akelig dichtbij komt, en dat is moeilijk.
Na Koh Rong Samloem reizen we naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh. Mama blijft hier nog 1 nachtje slapen voor zij weer terug naar huis vliegt. In Phnom Penh bezoeken we de Killing Fields en de Tuol Sleng gevangenis. Op deze plekken zijn – in de tijd dat de Rode Khmer in Cambodja aan de macht was – miljoenen Cambodjanen gemarteld en vermoord. Hoewel het geen leuk uitstapje is, is het wel ontzettend ingrijpend om meer over deze periode te weten te komen, verhalen te horen en foto’s te zien. Helaas voelt mama zich in Phnom Penh niet zo lekker en doen we het nog even rustig aan voor ze aan het einde van de dag naar huis vliegt. Het afscheid op het vliegveld is ontzettend moeilijk. De hele dag heb ik er niet aan proberen te denken dat mama vandaag écht weggaat, maar eenmaal aangekomen op het vliegveld kan ik dat niet meer negeren. Het is een emotioneel afscheid, maar het moment moest natuurlijk een keer komen. Mama heeft mij het boekje meegegeven waar alle lieve, leuke, grappige, ontroerende en daadkrachtige berichtjes instaan van lieve familieleden en vrienden. Ik kijk regelmatig in het boekje en heb er veel steun aan!
De dagen nadat mama weg was waren voor mij erg moeilijk. Ik voelde me ineens heel erg alleen en had er moeite mee om dit gevoel kwijt te raken en positief te blijven. Ik ben naar het plaatsje Kampot gegaan om wat tijd te besteden aan het verder plannen van mijn reis. Door de uitbarsting van de vulkaan Mayon vielen mijn plannen voor de Filipijnen helemaal in duigen, maar al snel vond ik een heel leuk alternatief: Sri Lanka! Ik kijk er naar uit om weer verder te reizen. Voor mij voelt dat als een nieuw begin en ik merk dat ik toe ben aan helemaal iets anders.
Kampot is een rustig stadje in het zuiden van Cambodja, met veel leuke cafeetjes en restaurantjes. Hoewel ik vooral veel bezig ben met het plannen van mijn reis, maak ik natuurlijk ook wat tijd vrij om de omgeving te verkennen. Met de scooter rijd ik naar Bokor National Park, een park waar veel wildlife te vinden is en de spookstad Bokor Hill Station ligt. Ook ga ik naar één van de vele peperplantages in de buurt van Kampot, waar ik kan zien hoe peper wordt verbouwd en ik de verschillende soorten peper mag proeven. Als laatste bezoek ik het kustplaatsje Kep, waar ik voor een prikkie een halve kilo krab eet die net vers in de zee is gevangen. Hoewel ik geen idee heb hoe je zo´n beestje precies moet ontleden, ben ik hier een halve kilo later toch aardig goed in geworden.
Door de komst van mama realiseer ik me dat ik inmiddels al aardig gewend ben aan Azië. Ik kijk niet echt meer op van de eeuwig harde matrassen, bussen die 2 uur later arriveren dan gepland, koude douches of de grote hoeveelheid bijna-ongelukken die je tijdens een busritje hebt. Eigenlijk is het wel grappig hoe snel je daar aan gewend raakt. Je realiseert je pas hoe anders Azië is als je met iemand bent die al die tijd in de ‘gewone Westerse wereld’ heeft geleefd. Nadat mama weg was, miste ik thuis ontzettend veel. Wel realiseer ik me dat ik eigenlijk alleen de mensen in Nederland mis en niet Nederland zelf. En dat helpt. Daarom ga ik nu met heel veel nieuwe zin naar Sri Lanka toe en ben ik er klaar voor om nieuwe en mooie herinneringen te maken!
